De bodem van de put
Ik vluchtte, samen met mijn twee kinderen.
Ik was gediplomeerd hulpverlener, maar had niet gesignaleerd dat ik me in een voor ons ongezonde relatie bevond.
Elf jaar terug vluchtte ik, samen met mijn twee kinderen.
Ik was gediplomeerd hulpverlener maar had 16 jaar lang niet gesignaleerd dat ik me in een voor ons zeer ongezonde relatie.
Dat mijn twee kinderen zich niet gezond ontwikkelden begon ik me intussen al wel enige tijd te beseffen, maar ik weidde dat aan mijn overbezorgdheid. Ik moest gewoon wat meer ontspannen, dan zou blijken dat er niets aan de hand was.
Niets bleek minder waar. Al snel nadat ik me tot een maatschappelijk werkster had gewend met mijn vermoeden dat ik overspannen aan het worden was, bleek dat de situatie met onze kinderen veel ernstiger was dan ik zelf zag. Het consultatiebureau, de wijkverpleging en de leerkracht van mijn zoontje hadden hun zorgen al geuit. De ontwikkeling van de kinderen was in gevaar en ik moest in actie komen. Hoe bang ik ook was, ik moest veiligheid voor de kinderen gaan creëren.
En dus kwam er een plan. Een vluchtplan. Bizar!
Ik had al meerdere keren geprobeerd mijn man duidelijk te maken dat we een probleem hadden, maar hij leek dit niet te willen zien. Zelfs niet na een gezamenlijke afspraak met de maatschappelijk werkster.
Mijn man ging al een tijd naar een therapeut. Hij was aan zijn spanningen aan het werk en ik moest geduld hebben. Het kostte tijd, zei hij.
Toen ik mee ging naar deze therapeut, werd me duidelijk dat deze man dacht dat er relatieproblemen waren. Hij had me uitgenodigd om mij de verschillen tussen mannen en vrouwen uit te leggen. Zodat we elkaar beter konden leren begrijpen. Ik moest even naar adem happen. Toen ik vroeg of de agressiviteit ook ter sprake was geweest bleek dit een onbekend onderwerp. Ik was al die tijd om de tuin geleid.
Ik besprak nog een keer met mijn man dat er sprake was van een ernstig probleem in ons gezin. Hij negeerde het. Hij pakte de telefoon en ging met vrolijke stem onze familie en vrienden uitnodigen voor een feestje. Hij leek ook echt vrolijk, net alsof hij het probleem helemaal had weg gepoetst.
Omdat hij niet leek te willen zien dat ons huwelijk zou stoppen, werd ingeschat dat het gevaarlijk voor ons kon worden als ik hem hiervan zou gaan doordringen.
Dat ik zou weg gaan zou hij niet toelaten.
Ik voelde dat zelf zeker zo maar ook de deskundigen bleken hiervoor te vrezen. Ik mocht het van hen niet pushen. Ik moest mijn eigen veiligheid en die van de kinderen voorop stellen. Dat je een relatie van 16 jaar niet verbreekt met een briefje en dat de buitenwereld daar zeker iets negatiefs van zou denken, moest ik negeren. Anders werden wij wellicht de volgende kop in de krant. Een gezinsdrama. Er werd voor ons leven gevreesd. En ik voelde dat dit kon kloppen.
Onze vuile was mocht niet buiten komen te hangen en hij zou er alles aan doen dat te voorkomen.
Nog steeds schieten woorden tekort om te beschrijven hoe onwerkelijk het is om dit in je eigen leven mee te maken.
Ik was een vrouw met een goede baan.
Huisje – boompje – beestje.
Voor het oog een perfect leventje.
En nu vluchtte ik stiekem voor mijn eigen man, samen met twee kinderen.
Wie had dat ooit kunnen denken.
De bodem van de put.
“De jaren nadat ik was vertrokken uit ons huis en uit ons huwelijk waren onrustig en zeer stressvol.”
Lees nu mijn blog “Een lange rollercoasterrit”
Mijn laatste blogberichten
Vind je het fijn om meer van me te lezen?
Lees dan gerust verder!
Langdurige stress heeft veel impact op je lichaam!
Afgelopen week werd er in mijn community ‘Leven na geweld’ gedeeld over hormonale disbalans als gevolg van langdurige stress. En dit werd herkend. Hormonale disbalans is zeker geen uitzondering onder vrouwen die in een langdurige ongezonde relatie zijn gebleven.
Hoezo herstellen? Ik zit nog midden in de onrust!
“Hoezo herstellen? Ik zit nog midden in de onrust!” Dat hoor ik nog wel eens als ik praat over herstellen na je ongezonde, toxische relatie. En oh, wat herken ik dit. Want het woord ‘herstellen’ kwam niet in me op, toen ik net weg was uit die relatie. Dat kon ook niet, want mijn brein had het veel te druk met een hele lading andere dingen.
Vakantietijd… ‘Joepie’ of ‘Oh, help’?
Tijdens mijn ongezonde relatie waren vakanties mega zwaar. Na mijn vlucht stopte mijn relatie en werden de vakantieweken plots heel anders. Tegelijkertijd heb ik de schoolvakanties ook nog wel eens verwenst in die jaren. Want als de kinderen de hele tijd thuis waren, had ik geen enkel moment meer voor mezelf en dat had ik tijdens die periode van herstel eigenlijk wel keihard nodig. Daarom heb ik iets leuks voor je!
Herken je dit?
Herken je jezelf in deze blog of heb je er iets aan gehad?
Laat het me dan vooral hieronder in de reacties even weten!
Het is fijn om zulke reacties te lezen.