Rollercoasterrit
De jaren nadat ik was vertrokken uit ons huis en uit ons huwelijk waren onrustig en zeer stressvol.
De jaren nadat ik was vertrokken uit ons huis en uit ons huwelijk waren onrustig en zeer stressvol.
Ik moest naar mediation sessies waar ik samen met mijn ex-man moest overleggen over de afhandeling van de scheiding en dan vooral het ouderschap.
Ondanks dat ik de mediator vertrouwde en wist dat zij de situatie goed doorzag waren het zware avonden waarin ik me liet vernederen met als doel uiteindelijk de zaken goed geregeld te hebben en te laten zien dat ik bereidwillig was.
We moesten daarnaast regelmatig naar de rechtbank en dus ook naar de advocaat.
Omdat de omgang tussen de kinderen en hun vader niet vanzelfsprekend veilig verliep werden Jeugdzorg, de Raad voor de Kinderbescherming en later het omgangshuis betrokken.
De kinderen hadden beiden hulpverlening, ikzelf ook. En intussen wilde ik mijn baan volhouden want ik moest voor twee kinderen zorgen. Mijn agenda puilde uit.
We hadden een tijdelijk huis. Dat gaf me onrust want ik wilde niet met twee kinderen op straat komen te staan.
Toen een vriend me aanbood om samen in het huis van zijn vader en stiefmoeder te trekken, wat te huur zou komen, bleek dat een perfecte oplossing al voelde het ook wel raar om met iemand waarop ik niet verliefd was samen te gaan wonen. Zou dat wel goed gaan? En kon ik het wel maken om de kinderen alweer zo snel in een situatie met een andere man te betrekken?
Ik legde het voor aan de psycholoog, die enkel zei: “Gaan! Je moet weg uit dit dorp anders komt er nooit rust.” We wisten allemaal dat ik nooit toestemming van mijn ex-man zou krijgen om de kinderen mee te nemen naar een andere woonplaats en dus moest ik snel verhuizen voordat het ouderschapsplan rond was en daarin eventueel belemmerende teksten zouden worden opgenomen.
Weer deed ik iets stiekem en weer met snelheid.
De adrenaline bleef flink door mijn lijf pompen hierdoor.
Het brave meisje wat ik altijd was geweest had het er zwaar mee.
Weetje 💡
Deze vriend en ik zijn nu alweer járen samen en intussen zelfs getrouwd.
We bleken erg goed bij elkaar te passen en ook onze kinderen konden het goed met elkaar vinden.
Wij hebben eerst de meest zware tijden samen doorgemaakt, elkaars meest donkere kanten gezien, en leren elkaar pas de laatste jaren kennen in de ontspanning.
Natuurlijk heeft mijn hele situatie invloed gehad op mijn huidige man. Hij voelde zich erg verantwoordelijk voor onze veiligheid en het was soms heel zwaar om om te gaan met alle emoties in ons gezin.
Dat we dit samen hebben doorstaan heeft onze relatie wel heel stevig gemaakt.
Over alles communiceren is daarin een belangrijke sleutel geweest.
Een nieuwe leefomgeving, een vaste woning
Dat ik me geen zorgen meer hoefde maken over onze woonruimte was enorm fijn.
Door te verhuizen naar een dorp een half uur verderop was er fysiek afstand ontstaan tussen mijn ex man en ons. Dat gaf meer rust.
Toch bleef er nog veel onrust tot acht jaar na mijn vlucht. Zo werd er meerdere keren aangekondigd dat de kinderen opgehaald zouden worden zonder mijn toestemming en ontving ik lange mails met verwijten en eisen. De omgang verliep niet vanzelfsprekend en er volgden nog meerdere rechtszaken waarbij Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming betrokken waren.
Het licht ging uit
Toen het eindelijk rustig werd, acht jaar na mijn vlucht, was dát zo ongeveer het moment dat het licht uit ging op mijn werk.
Mijn ogen gaven het op en ik praatte met dubbele tong.
Ik had mijn baan al die jaren weten te behouden, soms met hangen en wurgen. Ik had uiteindelijk zelfs promotie gemaakt.
Maar ik was diep van binnen doodmoe van het doorgaan. Helemaal opgebrand van het mezelf sterk houden.
En ik luisterde niet naar de signalen van mijn lichaam. Voelde ze zelfs amper meer, zo was ik er aan gewend.
“Hoe kan te dat ik dit 16 jaar lang niet zag?
En dat ik niet meteen na de eerste uitbarsting vertrok?”
Lees ook mijn Blog Ongezonde gewoontes
Vaak zijn ongezonde gewoontes lang geleden ontstaan.
Elke dag strompelde ik mijn bed uit en ging ik weer aan de slag. Verantwoordelijk en vol plichtbesef. En ik kreeg er best een goed gevoel van ook nog.
Ik was niet de sombere depressieve vermoeide collega. Mensen zagen me graag komen en riepen vaak mijn hulp in. En daarmee paste ik niet in mijn eigen plaatje van iemand die overspannen is, burn-out. Het viel allemaal best mee. Gewoon doorgaan.
En toch, diep van binnen wist ik wel dat ik niet goed voor mezelf zorgde en dat ik echt ver heen was. Daarom kon ik nu ook denken: “Nu is het mijn tijd”.
Nu is het mijn tijd!
Ik wil weer kunnen ontspannen!
Vraag nu de waardevolle en gratis Yoga Nidra aan!
Je hoeft alleen maar te gaan liggen en te luisteren naar mijn stem. Liefst elke dag.
Door hier je gegevens achter te laten, ga je akkoord met het verzenden van de Yoga Nidra naar je mail en vind je het goed dat ik binnenkort bij je check hoe de audio voor jou werkt. Je ontvangt vanaf nu ook regelmatig extra tips via mail.
Je kunt je hier op elk moment direct voor afmelden.
Mijn mail kan in je spam terecht zijn gekomen. Check daarom je spam als je maar niks van me ontvangt.
Mijn laatste blogberichten
Vind je het fijn om meer van me te lezen?
Lees dan gerust verder!
Hoe herstel ik na huiselijk geweld?
Je hebt partnergeweld meegemaakt. Of je kinderen zijn mishandeld voor je partner. Of jijzelf als kind. Dat is allemaal huiselijk geweld. En dat is heftig. Het huiselijk geweld kan lichamelijk zijn geweest en wellicht seksueel maar het kan ook enkel emotioneel geweld zijn geweest (vernedering, manipulatie, verbale agressie, bedreigingen, enzovoort).
Je omgeving beseft vaak niet hoeveel impact het heeft.
Narcistische mishandeling
Als je een relatie hebt met iemand, heb je zelf niet in de gaten dat je te maken hebt met iemand met narcistisch gedrag. Dat is niet iets waar je bewust voor kiest, zeker niet als je weet dat dit je compleet als persoon kan vernietigen.
Klinkt zwaar? Is het ook!
Ik was (en ben) geen zielig vrouwtje!
Buitenstaanders lijken nog wel eens te denken dat slachtoffers van huiselijk geweld zielige, afhankelijke en zwakke mensen zijn. Die je zo omblaast en waaraan je van verre al ziet: dat is een fragiel type.
Dat klopt niet! Huiselijk geweld komt overal voor. Het speelt ook bij hoogopgeleide vrouwen, zoals ik. En ook bij leidinggevenden, zoals ik destijds was.
Herken je dit?
Herken je jezelf in deze blog of heb je er iets aan gehad?
Laat het me dan vooral hieronder in de reacties even weten!
Het is fijn om zulke reacties te lezen.