Miranda Siebel
Ik zat in een scheiding die leek op een vechtscheiding en had op mijn werk gedoe…
Hoe kon dit mijn leven zijn? Ik hield van harmonie, van geborgenheid. Conflicten vond ik vreselijk. En ik was een perfectionist.
Mijn hoofd draaide overuren. Wat moest ik doen? Wat had ik gedaan? Hoe kon ik dit oplossen?
Ik deed enorm mijn best om anderen te laten zien hoe goed ik alles bedoelde, maar het leek niet te werken. En intussen raakte ik steeds meer vermoeid en was de lol behoorlijk verdwenen uit mijn leven. Het voelde zwaar en soms wist ik niet hoe lang ik het nog zou volhouden. Slapen en ontspannen lukte niet goed meer.
Ik voelde continu spanning, liep op mijn tenen, trok mezelf door de dag. En het leek niet te veranderen. Ik had me mijn leven zo anders voorgesteld!
Ik was eigenlijk heel positief, creatief, aandachtig en liefdevol. Waar was die Miranda gebleven?
Pas toen ik het écht niet meer wist en met een burn-out thuis kwam te zitten, pas toen kwam ik in actie… Pas toen koos ik ervoor om alles om te draaien én bleek dat ook mogelijk. Gelukkig!
Nu is mijn leven zo anders!
Veel mooier dan ik me ooit had voorgesteld. Bizar hoe dat in een paar jaar kan veranderen.
Ik heb een nieuwe relatie gekregen en wat voelde dat anders! Theo gelooft in mij, heeft me lief zonder enige voorwaarde te stellen en ondersteunt me waar hij kan. Ik moest er behoorlijk aan wennen. 😊 Samen met onze vier kinderen wonen we intussen al jaren samen en zijn we getrouwd. Een sprookjeshuwelijk was het, op een prachtig strand in Frankrijk, onder de krijtrotsen.
Ik slaap prima (al gooit de overgang tegenwoordig nog wel eens roet in het eten 😅) en kan me ontspannen wanneer ik dat wens. Het moeten is uit mijn leven.
Ik heb mijn baan opgezegd en ben voor mezelf begonnen, eerst twijfelend nu vol overtuiging.
Ik begeleid mensen die net als ik destijds die draai willen maken in hun leven. Als ZZP-er beginnen was een mega keuze voor mezelf.
Dat ik een dergelijk risico zou durven nemen had ik ook nooit gedacht!
Een sprookjeshuwelijk op een prachtig strand in Frankrijk!
Intussen is er weer heerlijke harmonie in mijn leven maar wat nog belangrijker is: ik heb nu de regie over mijn leven. Ik bepaal wat er gebeurt en niet gebeurt en wie er in mijn leven mogen zijn en wie niet. Ik ben niet langer afhankelijk en wordt niet langer geleefd door van alles en iedereen. Ik maak nu gezonde keuzes voor mezelf. Die harmonie is niet meer iets wat ik ‘hoop’, ik maak het. En grappig genoeg heb ik dat juist door alle krampachtigheid los te laten voor elkaar gekregen.
Ik ben nu totaal anders dan in mijn ongezonde relatie of net erna. Of eigenlijk klopt dat niet… ik mag alleen eindelijk echt mezelf zijn. En dat geeft zoveel rust en ruimte!
Het heeft me best even gekost om mezelf (weer) te leren kennen en vervolgens vond ik het best lastig om bepaalde kanten van mezelf te accepteren. Maar wat heeft het me veel gegeven! Ik voel nu zo vaak dankbaarheid, trots en liefde…
Mijn kinderen profiteren enorm mee van mijn ‘shift’. Prachtig om te zien hoe groot het effect van mijn ontspanning op hen is. Intussen is het schuldgevoel tegenover hen ook verdwenen.
Nog dagelijks kom ik onzekerheden tegen of blijkt een traumawond weer even actief te zijn. Maar dat geeft niet. Het bepaalt mijn leven niet. Ik kan ermee om gaan en zie dat het me juist die unieke Miranda maakt waar ik trots op ben. Het helpt me zelfs om nog verder te groeien en me bewuster te worden en daar houd ik van. Het is zo’n mooi proces. Een aanrader! 😊
Ik heb aardig wat hulpverleners gehad en zie ook in mijn community ‘Leven na geweld’ dat therapie vaak betekent dat er vooral wordt gepraat. Ik had veel behoefte aan het doen van mijn verhaal, dus praten was prima. Maar enkel door praten, loste niet alles op. Sterker nog, het voedde mijn gedachten juist. Ik ging nog meer reflecteren en analyseren.
Terwijl achteraf blijkt dat het voor mijn herstel juist nodig was dat ik ‘uit mijn hoofd’ kwam. Ontspannen is natuurlijk ook iets lichamelijks… Daar kom je niet met gesprekken. Ik mocht mijn lijf erbij gaan betrekken. Dát bleek een zeer belangrijke sleutel. Me weer verbinden met mijn lijf. Mijn intuïtie weer serieus gaan nemen.
Helaas merk ik dat veel vrouwen en mannen die op dit moment meemaken wat ik intussen bijna 13 jaar terug mee maakte, niet de begeleiding krijgen die nodig is om écht te herstellen. Dát is nu mijn missie geworden. Niet alleen begeleid ik zelf mensen die deze omslag willen maken en echt in actie willen komen, maar ik hoop ook steeds meer invloed te hebben op onze maatschappij. We kunnen ongezonde relaties namelijk voorkomen als we begrijpen hoe dit ontstaat én we kunnen mensen die dit hebben meegemaakt veel beter helpen dan nu gebeurt. Waardoor het ook nog eens veel minder hoeft te kosten en veel leed voor volgende generaties bespaard blijft…
Oh ja, dit ben ik ook nog 😊
Ik ben allergisch voor wat zogenaamd “hoort” en ‘moet’.
Dat is de reden waarom ik geen koffie drink (want dat ‘moest’ ik leren drinken 😉)
Ik vind het heerlijk om te bewegen. Ik werk me graag dagelijks in het zweet terwijl ik fitness of dans en ik ga graag naar het bos.
Sinds vorig jaar zwem ik trouwens ook in het koude buitenwater. Tussen de beestjes 😶 en ik kan er soms zelfs echt naar verlangen. Terwijl ik een hekel heb aan kou en nooit van zwemmen hield.
Huishoudelijke zaken zoals ramen zemen en dweilen zijn geen hobby van me. Dat is wel enigszins confronterend wanneer de zon lekker naar binnen schijnt… 🙄
Mijn Rotterdamse roots zijn duidelijk hoorbaar, maar ik heb ook een zachte ‘g’ . Geen idee hoe ik daar aan kom, maar wel handig nu ik in Brabant woon. 😀
Ik blijk regelmatig ‘hardop te denken’, waardoor mijn pubers soms denken dat ik een meeting heb, terwijl ik gewoon alleen ben. 😄