Als je plots hebt wat je nooit dacht te krijgen…
Vandaag is mijn trouwdag. En het doet me echt wat merk ik. Wellicht ook juist omdat ik zoveel diepe gesprekken heb gevoerd de afgelopen weken met vrouwen die zoveel hebben meegemaakt.
Ik had al een mail klaarstaan over mijn training, dat sinds afgelopen donderdag gestart is. “NAAST jou” heet het en ik ben er super trots op dat ik in deze training mensen mag begeleiden die net als ik uit een heftige situatie komen en enorm graag weer willen gaan leven. Zoals ik iemand op TV hoorde zeggen laatst: “Ik bestond wel, maar leefde niet”… Wat een dankbaar werk om dit samen met deze mooie powervrouwen te mogen omzetten in hun leven.
Maar goed, daarover gaat deze mail dus nu niet. Want… vandaag is mijn trouwdag. En het doet me echt wat merk ik. Wellicht ook juist omdat ik zoveel diepe gesprekken heb gevoerd de afgelopen weken met vrouwen die zoveel hebben meegemaakt. Alle verhalen raken me. En dat gaat verder dan het geweld. Het gaat over de strijd om gezien te worden voor wie je eigenlijk bent. Je bedoelt het zo goed, en hij begrijpt het niet. Het gaat over het “waarom” en de antwoorden die nooit zullen komen. En over het vertrouwen dat kapot is. De angst dat een volgende partner wellicht weer eenzelfde masker zal hebben: die mooie man die uiteindelijk een monster blijkt te kunnen worden.
En juist daarom is mijn trouwdag zo belangrijk en wil ik dit delen. Theo was al in mijn leven. We kenden elkaar niet echt, maar onze paden hadden zich een paar keer gekruist. En omdat we beiden alleen waren en dicht bij elkaar woonden werden we gespreksmaatjes. Even samen de dag afsluiten en alles van je af praten werd al snel gewoonte. Maar meer dan dat zou het nooit worden. Dat hadden we duidelijk uitgesproken. Omdat ik absoluut geen man wilde voorlopig. Ik vertrouwde er simpelweg niet op dat ik in staat zou zijn de juiste te kiezen. En ik had geleerd dat je ‘eerst van jezelf moest kunnen houden voordat je in staat was van een ander te houden’, dus ik had nog wat te doen.
Het liep allemaal anders. Een bijzonder verhaal. Verliefd? Nee, dat werd ik niet. Ik voelde daarvoor gewoon nog veel te weinig denk ik én ik zou denk ik meteen zijn weg gerend. Maar toen ik het dringende advies kreeg om zo snel mogelijk te verhuizen met mijn kinderen om te zorgen dat ik niet meer in dezelfde woonplaats woonde als mijn ex partner, toen was Theo mijn reddende engel. Want ik kon niet alleen een huis kopen en ook huren zat er niet in. En dus kochten we samen een huis. En zouden we wel zien hoe het zou lopen. Ik vond het een bizar plan maar wist dat de afstand van onze huidige woonplaats nodig was. Maar wat nou als Theo of ik een relatie kregen met iemand anders. En wat als we elkaar snel zat werden?
Dat gebeurde dus allemaal niet… de liefde kwam er steeds meer bij. Daten deden wij pas toen we al een paar jaar samen woonden. Zoals wij altijd zeggen: wij deden alles andersom. Uiteindelijk kwamen zelfs de verliefde gevoelens. En toen was het tijd om te trouwen. En te stralen. En ik wist dat er niets zou veranderen na ons huwelijk. We woonden al zo lang samen en hadden al zoveel beleefd samen. Ik had een fijne partner dit keer.
Wat heb ik er aan moeten wennen. De lieve toon. Het begrip. Zelfs als ik mezelf zeer chagrijnig en vervelend vond, was het geen probleem. Ik mocht totaal zijn wie ik was. Er werd me veel gegund. En ik werd veel mooier gezien dan ik mezelf zag. Mijn hele proces van herstel, waarin ik van alles doormaakte, de heftige emoties soms, het bijkomen van heftige therapie dagen… alles mocht er zijn. Theo leerde me hoe die lieve stem mocht klinken. Niet alleen van hem maar ook naar mezelf. Dit proces was nooit zo krachtig geweest zonder hem.
En nu mag ik dat doorgeven. Aan al die vrouwen (en wellicht ook mannen) die staan waar ik toen stond. Dankbaar ben ik. Enorm.
En ik vind het zeer belangrijk om te blijven vertellen dat het goed kan komen én dat er echt mensen bestaan die je wél graag zien. En die veel voor je over hebben. Gewoon omdat jij het waard bent, ook al voel je dat zelf nog niet.
En vraag je je iets af, heeft dit je geïnspireerd of wil je om een andere reden even reageren? Niet twijfelen, gewoon doen!
NAAST jou
Er zijn op dit moment nog plaatsen vrij in mijn training “NAAST jou”, waarin ik je 6 maanden intensief begeleid en je leer hoe ook jij die omslag kunt maken van alleen maar ‘bestaan’ naar echt weer fijn en ontspannen leven.
Meer weten?
Stuur me dan even een berichtje door op de gele knop hieronder te klikken. En weet je nu al dat jij net zo’n goede afloop wilt als ik in de blog hierboven over mezelf beschreef? Klik dan ook op de gele knop en vul dan gelijk het formulier in, zodat we elkaar binnenkort live via Zoom gaan spreken. Ik leg je dan uit wat het programma inhoudt en we checken gelijk even of jij en ik goed bij elkaar passen. Wel belangrijk, want we gaan elkaar dan heel veel zien en spreken de komende 6 maanden. Ik kijk er naar uit je te ontmoeten!
Hoe lang ga je dit nog volhouden?
“Hoe lang ga je dit nog volhouden?” is de titel van mijn nieuwste podcast.
Klik even op de knop en je kunt de podcast direct beluisteren.

En heb jij net zoiets meegemaakt als ik, maar zit je nog niet in mijn groep?
Kom er dan bij!
Het is helemaal gratis en zo fijn, omdat we elkaars taal spreken en écht begrijpen hoe het voelt en is.
Mijn laatste blogberichten
Vind je het fijn om meer van me te lezen?
Lees dan gerust verder!
Langdurige stress heeft veel impact op je lichaam!
Afgelopen week werd er in mijn community ‘Leven na geweld’ gedeeld over hormonale disbalans als gevolg van langdurige stress. En dit werd herkend. Hormonale disbalans is zeker geen uitzondering onder vrouwen die in een langdurige ongezonde relatie zijn gebleven.
Hoezo herstellen? Ik zit nog midden in de onrust!
“Hoezo herstellen? Ik zit nog midden in de onrust!” Dat hoor ik nog wel eens als ik praat over herstellen na je ongezonde, toxische relatie. En oh, wat herken ik dit. Want het woord ‘herstellen’ kwam niet in me op, toen ik net weg was uit die relatie. Dat kon ook niet, want mijn brein had het veel te druk met een hele lading andere dingen.
Vakantietijd… ‘Joepie’ of ‘Oh, help’?
Tijdens mijn ongezonde relatie waren vakanties mega zwaar. Na mijn vlucht stopte mijn relatie en werden de vakantieweken plots heel anders. Tegelijkertijd heb ik de schoolvakanties ook nog wel eens verwenst in die jaren. Want als de kinderen de hele tijd thuis waren, had ik geen enkel moment meer voor mezelf en dat had ik tijdens die periode van herstel eigenlijk wel keihard nodig. Daarom heb ik iets leuks voor je!
Herken je dit?
Herken je jezelf in deze blog of heb je er iets aan gehad?
Laat het me dan vooral hieronder in de reacties even weten!
Het is fijn om zulke reacties te lezen.