Heb jij ook PTSS?

Heb jij ook een diagnose PTSS?

‘Pffff… ze zeggen dat ik PTSS heb, daar moet ik echt even van bijkomen!’ schreef één van de deelnemers aan mijn 6 maanden traject ‘IMPACT’ mij.

Voor sommige mensen is het echt een shock om de diagnose PTSS (Post Traumatisch Stress Syndroom) te krijgen.

Natuurlijk weet je wat je hebben meegemaakt tijdens hun toxische relatie en je voelt hoeveel impact het had. En heeft, nog steeds. Maar toch komt deze diagnose dan nog als een verrassing. En dat is super begrijpelijk. Als je een beetje op mijn lijkt dan ben je geneigd dingen wat minder zwaar te maken. Je wilt vooral niet overdrijven. Dus ja, je hebt veel meegemaakt maar er zijn zo veel ergere dingen. En een diagnose? Die is er alleen voor mensen die echt iets mankeren.

En dan krijg jij plots die diagnose… dat is best heftig!

Wat de diagnose PTSS zeker bevestigt is dat je veel hebt meegemaakt. Te veel om te verwerken. En omdat dat verwerken niet lukte, werden de trauma’s opgeslagen in jouw systeem, jouw lichaam. Waardoor je nu bepaalde symptomen hebt. Symptomen van PTSS.

Zoals:

Hoeveel kun jij er afvinken?

Wat heel belangrijk is, is om je te beseffen is dat je je diagnose niet BENT. Het is niet je identiteit. Je bent gewoon je mooie zelf en je hebt daarnaast deze diagnose. Net als iemand een gebroken arm of een longontsteking kan hebben. Dat zijn ook diagnoses. En die persoon verandert ook niet als persoon omdat hij of zij de diagnose longontsteking heeft… Je hoeft je dus niet te schamen. En je hoeft ook niet te denken dat een fijn leven voor jou nu niet meer mogelijk is. Omdat je diagnose zegt dat je ‘iets ergs’ hebt.

Jouw diagnose is te behandelen. Jij kunt groeien. Je hoeft deze diagnose over een tijdje niet meer te hebben. En ook als je hem dan nog wel hebt, kun je een heel leuk leven hebben.

Ik zie de diagnose vooral als iets positiefs. Het erkende wat ik had meegemaakt. Daardoor nam ik mezelf serieuzer. Tot die tijd vond ik nog wel eens dat ik overdreef. En omdat ik nu begreep wat er met me aan de hand was, kon ik me makkelijker verdiepen in mogelijke oplossingen. Dat was lastiger toen ik enkel nog klachten had en het geen naam had.

PTSS hebben is geen pretje. Ik weet het. Maar de PTSS zelf is het probleem niet. Wat je hebt meegemaakt voordat je de PTSS kreeg, is het probleem.

Ikzelf ben intussen van mijn schrikkerigheid af. En ook de alertheid is weg, al kan die soms nog wel plotseling getriggerd worden. Slapen blijft nog wel een dingetje. En als ik in een ruimte zit, vind ik het erg fijn om de ruimte te kunnen overzien. Ik vind het fijn de deur te kunnen zien en de mensen die in een ruimte aanwezig zijn. En ook dat wordt veel minder.

Bepaalde films kijk ik liever niet, wetende dat het me soms erg kan bezighouden omdat het dan iets oproept van vroeger. Maar ook dat verandert zeker. Als ik getriggerd wordt, is de reactie steeds minder heftig en herstel ik steeds sneller. Het is echt een proces.

Welke symptomen ervaar jij nog en zie jij al vooruitgang hierin bij jezelf?

Stuur me gerust een berichtje als je hierop wilt antwoorden of als mijn tekst iets bij je heeft opgeroepen!

Warme groet,

PS: als je mijn e-book aanvraagt, krijgt je onder andere ook een paar heerlijke meditaties en wat oefeningen om je zenuwstelsel te kalmeren.