Ik was (en ben) geen zielig vrouwtje!

Buitenstaanders lijken nog wel eens te denken dat slachtoffers van huiselijk geweld zielige, afhankelijke en zwakke mensen zijn. Die je zo omblaast en waaraan je van verre al ziet: dat is een fragiel type.

Dat klopt niet! Huiselijk geweld komt overal voor. Het speelt ook bij hoogopgeleide vrouwen, zoals ik. En ook bij leidinggevenden, zoals ik destijds was.

Het was niet zo dat ik niet assertief was thuis. Ik maakte bespreekbaar wat er gebeurde of wat ik voelde.

Regelmatig, meerdere keren per dag, voelde ik intimidatie door wat er werd gezegd of gedaan door mijn toenmalige man. Als ik dat vervolgens bespreekbaar maakte, wat ik vrijwel altijd deed als ik dit opmerkte, gebeurde er steevast iets wat me deed twijfelen aan mijn eigen waarneming. Ik had het verkeerd gezien of begrepen. Mijn gevoel was overspannen, enzovoort… Hij wist zodanig te reageren dat ik het bij mezelf ging zoeken en zelfs de neiging had excuses te maken aan hem.

Het werd dusdanig overtuigend gebracht en er was bijvoorbeeld ook direct weer zo’n lieve blik of andere liefdevolle uiting, dat ik wel moest geloven dat wat hij zei klopte.

Uiteindelijk dacht ik dat ik overspannen was… Want ik zag en voelde het continu, het leek zelfs te verergeren. En blijkbaar klopte dat niet. Dan moest ik wel overspannen aan het worden zijn…

Pas veel later zag ik dat dit helemaal niet het geval was en dat ik keer op keer mijn grenzen verder verlegde in wat ik toeliet. Niet alleen met mezelf, vooral met de kinderen.

Doordat ik ging twijfelen aan mezelf (en intussen snap ik dat ik actief aan het twijfelen gebracht werd telkens weer) kon de kindermishandeling jaren bestaan. Intussen was deze vorm van interactie tussen ons verre van gezond natuurlijk. Iets wat ik pas veel later herkende.

Pas toen hij me om de nek greep en zei me niet meer los te laten voordat ik beloofde nooit bij hem weg te gaan, begreep ik dat zijn intenties inderdaad niet altijd alleen liefdevol tegenover mij waren.

En dat het wel degelijk intimiderend voelde… Geen twijfel aan…

Natuurlijk was er iets met mij aan de hand, waardoor het mogelijk was dat hij me aan mezelf liet twijfelen. Dát heb ik later zeer goed begrepen en daar ben ik keihard mee aan de slag geweest.

Mijn punt van deze post is echter dat slachtoffers van huiselijk geweld geen zielige, fragiel ogende of sub assertieve vrouwen en mannen zijn. Ze zijn juist vaak heel krachtig, zetten door en zijn zeer loyaal. Zéker zijn ze onzeker gemaakt, twijfelen ze uiteindelijk te veel aan zichzelf en kan hun zelfbeeld nog wel een poetsbeurt gebruiken. Maar in essentie is dat niet wie ze zijn! Ik hoef alleen maar rond te kijken in mijn Community ‘Leven na geweld’

Wil je hierover verder praten of weten wat je kunt doen om hiervan te herstellen? Neem dan gerust contact met me op. Dat gaat het makkelijkst via WhatsApp (rechtsonder op deze site vind je de WhatsApp-knop).