Ik schaam me!
Ik was een slachtoffer van huiselijk geweld en ik schaam me ervoor!
“Waarom schaam jíj je?” vroeg een man me tijdens een meeting. “Het was toch niet jouw schuld? Die ander moet zich schamen.”
Ik begrijp hoe hij denkt. Maar de realiteit is dat veel slachtoffers van geweld zich schamen.
Waarom hebben ze niets gedaan om het te stoppen?
Waarom zijn ze niet voor zichzelf opgekomen?
Waarom hebben ze het laten gebeuren?
En wat zegt dat over hen?
Dat ze afhankelijk waren, sub-assertief, onderdanig, passief, zwak…
Ik zag mezelf als een sterke vrouw met een goede baan.
Dat beeld is vervlogen zodra je toegeeft dat er sprake was van geweld en dat je het slachtoffer was in een ziek systeem. Het slachtoffer… Dat is echt een heel ander beeld dan het beeld van een sterke vrouw.
Buitenstaanders denken vaak heel simpel:
Hij is de schuldige en en zij is onschuldig (of andersom natuurlijk).
Híj moet zich schamen en zij gaat vrijuit.
Maar zo werkt het vaak niet in de ogen van slachtoffers.
Jarenlang heb ik mijn best gedaan om tegenover de buitenwereld een schijnwereld op te houden.
Niet dat dat heel bewust gebeurde maar als ik achteraf terugkeek, besteedde ik daar wel heel veel energie aan. En ik was enorm vindingrijk wanneer mijn zorgvuldig opgebouwde schijnwereld dreigde in te storten.
Dat mechanisme geef je niet zomaar op. De noodzaak om dit beeld aan de buitenwereld te bevestigen was jarenlang mega groot. Dat is niet acuut weg.
Wij waren een perfect gezinnetje: huisje, boompje, beestje. Alles leek te kloppen. We hadden het financieel prima.
En dat beeld was belangrijk. Mijn houvast. Mijn bewijs dat ik iets goed deed. En mijn manier om de problemen uit de weg te gaan.
Tót ik me besefte dat het slechts een schijnwereld was.
Dat het geen inhoud had.
Dat ik de wereld, maar vooral ook mezelf, voor de gek hield.
En toen bleef er plots bitter weinig over van mij.
Wie was ik nog… zonder die wereld?
Ik had werkelijk geen idee en dat werkt niet heel positief door op je zelfbeeld natuurlijk.
Ik voelde me dom.
Omdat ik het niet had gezien.
Niet had onderkend wat er aan de hand was.
Ik voelde me een slechte moeder, omdat ik mijn kinderen geen veilige jeugd had kunnen bieden en hen nu ook nog door een scheiding liet gaan.
Ik voelde me een slechte werkneemster, omdat ik niet langer kon leveren en het regelmatig liet afweten.
Ik voelde me een slechte vriendin die al die jaren iedereen had verwaarloosd tot ze niet meer kwamen.
Ik was een waardeloze dochter die op 37 jarige leeftijd weer bij haar ouders aanklopte voor onderdak, geld en emotionele ondersteuning. Die huilend naar mammie liep. Omdat ze doodmoe was en niet meer kon.
Voor mezelf zorgen was me al helemáál niet goed af gegaan…
Dus ja, ik schaamde me!
Schaam jij je ook? Net als ik?
Ik ben intussen een flink stuk verder en weet dat schaamte niet gaat helpen.
Je hebt gedaan wat je hebt gedaan.
En het is zoals het is.
Het verleden kunnen we niet meer veranderen, de toekomst wel. En dat begint in het hier en nu.
Wens jij jezelf een fijn leven?
Start dan direct met goed voor jezelf zorgen. En dat gaat echt verder dan jezelf regels opleggen over gezond eten, bewegen enzovoort.
Je kunt je voordeel doen met alles wat je hebt meegemaakt. Ik heb dit ook gedaan.
Mijn laatste blogberichten
Vind je het fijn om meer van me te lezen?
Lees dan gerust verder!
Hoe herstel ik na huiselijk geweld?
Je hebt partnergeweld meegemaakt. Of je kinderen zijn mishandeld voor je partner. Of jijzelf als kind. Dat is allemaal huiselijk geweld. En dat is heftig. Het huiselijk geweld kan lichamelijk zijn geweest en wellicht seksueel maar het kan ook enkel emotioneel geweld zijn geweest (vernedering, manipulatie, verbale agressie, bedreigingen, enzovoort).
Je omgeving beseft vaak niet hoeveel impact het heeft.
Narcistische mishandeling
Als je een relatie hebt met iemand, heb je zelf niet in de gaten dat je te maken hebt met iemand met narcistisch gedrag. Dat is niet iets waar je bewust voor kiest, zeker niet als je weet dat dit je compleet als persoon kan vernietigen.
Klinkt zwaar? Is het ook!
Ik was (en ben) geen zielig vrouwtje!
Buitenstaanders lijken nog wel eens te denken dat slachtoffers van huiselijk geweld zielige, afhankelijke en zwakke mensen zijn. Die je zo omblaast en waaraan je van verre al ziet: dat is een fragiel type.
Dat klopt niet! Huiselijk geweld komt overal voor. Het speelt ook bij hoogopgeleide vrouwen, zoals ik. En ook bij leidinggevenden, zoals ik destijds was.
Herken je dit?
Herken je jezelf in deze blog of heb je er iets aan gehad?
Laat het me dan vooral hieronder in de reacties even weten!
Het is fijn om zulke reacties te lezen.