Ongezonde gewoontes
Hoe kan het dat ik dit
– 16 jaar lang –
niet zag?
En dat ik niet meteen na de eerste uitbarsting vertrok?
Mensen die mijn verhaal horen kunnen nog wel eens ongenuanceerd reageren. Ze oordelen over mijn ex-man en gaan er vanuit dat hij mij dit alles heeft aangedaan. Hij is schuldig in hun optiek.
Natuurlijk is er geen excuus. In een relatie hoor je elkaar te versterken en te ondersteunen, zou het normaal moeten zijn dat je een lieve toon aanslaat en dat je de ander het beste wenst. Dat was bij ons niet normaal helaas.
Maar hoe kan het dat ik dit 16 jaar lang niet zag?
En dat ik niet direct na de eerste uitbarsting, 2 weken nadat we in onze koopwoning waren getrokken, al vertrok? Dát is toch echt waar het fout is gegaan aan mijn kant.
Ik ben nog 16 jaar gebleven en heb me al die tijd zo laten behandelen. Ik heb zélf de plannen gemaakt voor ons huwelijk en wilde zélf kinderen.
Ik was een volwassen vrouw, waarom nam ik niet zelf de regie? Waarom gaf ik geen grenzen aan?
Na veel zelfonderzoek en hulp weet ik dat ik mezelf al zeer jong heb wijsgemaakt dat er niemand op me zat te wachten. En dat ik blij mocht zijn als iemand bij me in de buurt wilde zijn en blijven. Ik was niet interessant genoeg, saai en dom.
Als baby en peuter ben ik zeer waarschijnlijk langdurig bloot gesteld geweest aan veel stress van volwassenen. Mijn moeder was ernstig ziek bij mijn geboorte en onderging direct daarna zware pijnlijke behandelingen. Daarna heeft ze het nog een tijd nodig gehad om alles te verwerken.
De mensen om mij heen waren aan het overleven en natuurlijk krijg je daar als baby veel van mee. Dat het gevoel van stress in mijn leefomgeving me tijdens mijn huwelijk dus niet vreemd voorkwam, was op die manier goed verklaarbaar.
De manier waarop mijn toenmalige man met me sprak, klopte prima met het beeld wat ik van mezelf had opgebouwd van jongs af aan.
Ik was zeer reflectief en perfectionistisch en zag veel tekortkomingen bij mezelf. Ik begreep hem, als hij me daar op wees. En telkens ging ik hard aan de slag om mezelf en de situatie weer te verbeteren.
Alles lag aan mij. Als ik vond dat hij iets niet goed deed, wees hij me erop dat ik te kritisch was of te veel eiste. Dus ook dan lag het aan mij. Voor mij klopte dit met hoe ik het zelf zag en dat was voor hem natuurlijk handig. Hij hoefde me enkel te vertellen dat het aan mij lag en onze wereld klopte en bleef zoals die was.
De laatste jaren heb ik veel geleerd over de invloed van mijn eigen gedachten en overtuigingen.
Ik heb elk kritisch stemmetje in mijn hoofd apart beluisterd en aangepakt.
Als ik me kon bedenken welke situatie uit mijn jeugd wellicht een bron was voor een bepaalde overtuiging, pakte ik dat aan met EMDR.
Het allerbelangrijkste bleek uiteindelijk dat ik mezelf oké ging vinden. En dat kostte me veel moeite en een lange tijd.
Nu, op 48 jarige leeftijd en 11 jaar nadat ik ben gevlucht, heb ik eindelijk begrip voor mezelf.
Ook mijn eigen negatieve kanten mogen er zijn, nou ja, meestal dan, want dit blijft wel lastig. Ik beoordeel mezelf nog steeds snel als “een zeur” of “te snel geïrriteerd” terwijl mijn man me dan terug geeft dat dit echt zeer mild is. Het blijft heel moeilijk om dit realistisch te zien.
Wat enorm fijn is, is dat ik nu ontspannen ben in het bijzijn van anderen. Ik ben niet meer aan het denken wat zij wellicht van me vinden en ben me niet meer hyper bewust van mezelf. Ik praat zonder alles eerst uitgebreid af te wegen en ga niet meer naderhand nog eens even het hele gesprek na om te analyseren of ik echt niets raars of doms heb gezegd.
Ik kan geen woord vinden die goed genoeg beschrijft wat een vrijheid dit geeft en hoeveel adem dit scheelt.
En daarmee energie. Ik hou plots tonnen energie over.
En dat komt erg goed uit bij het inrichten van een eigen bedrijf! 😊
Mijn laatste blogberichten
Vind je het fijn om meer van me te lezen?
Lees dan gerust verder!
Hoe herstel ik na huiselijk geweld?
Je hebt partnergeweld meegemaakt. Of je kinderen zijn mishandeld voor je partner. Of jijzelf als kind. Dat is allemaal huiselijk geweld. En dat is heftig. Het huiselijk geweld kan lichamelijk zijn geweest en wellicht seksueel maar het kan ook enkel emotioneel geweld zijn geweest (vernedering, manipulatie, verbale agressie, bedreigingen, enzovoort).
Je omgeving beseft vaak niet hoeveel impact het heeft.
Narcistische mishandeling
Als je een relatie hebt met iemand, heb je zelf niet in de gaten dat je te maken hebt met iemand met narcistisch gedrag. Dat is niet iets waar je bewust voor kiest, zeker niet als je weet dat dit je compleet als persoon kan vernietigen.
Klinkt zwaar? Is het ook!
Ik was (en ben) geen zielig vrouwtje!
Buitenstaanders lijken nog wel eens te denken dat slachtoffers van huiselijk geweld zielige, afhankelijke en zwakke mensen zijn. Die je zo omblaast en waaraan je van verre al ziet: dat is een fragiel type.
Dat klopt niet! Huiselijk geweld komt overal voor. Het speelt ook bij hoogopgeleide vrouwen, zoals ik. En ook bij leidinggevenden, zoals ik destijds was.
Herken je dit?
Herken je jezelf in deze blog of heb je er iets aan gehad?
Laat het me dan vooral hieronder in de reacties even weten!
Het is fijn om zulke reacties te lezen.